مرثیه خوان:ياسرر حمانی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

از غمت ذره ذره آب شدم
گل نبودم ولی گلاب شدم
هر زمانی که آب نوشیدم
نام تو بردم و کباب شدم 
یا اباعبدالله... 
نام عباس بی قرارم کرد
از غم اکبرت خراب‌شدم 
هر کجا شیرخواره ای دیدن
بی‌قرار غم رباب شدم 

دیدید بچه که مریض میشه، اگه بنا باشه باباهه ببرش  برا مداوا، مادره هزار بار شایدم بیشتر سفارش می‌کنم به بابا، مبادا تو خیابون صورتش آفتاب بخوره، مبادا سرما بخوره، مبادا گرما بخوره، مبادا اذیتش کنن، مواظب باش تا وقتی هم  که بچه رو برمی‌گردونه از جلو در کنار نمیره،.. 

فلذا بچه رو تا به حسین داد، وقتی داشت میومد، عبا رو رو صورتش گرفته بود، مبادا صورت نازنینش آفتاب بخوره، 

یک غنچه لاله سینه‌ی تنگش کباب شود 
پژمرد و خون به دل آفتاب شد
چون نذر کرده بود فدای پدر شود 
آن قدر گریه کرد که بابا مجاب شد 

آوردش وسط وسط میدون، «یا قوم ان لم ترحمونی فرحموا هذا الطفل» اگه به من رحم نمی‌کنید به این شیرخواره رحم کنید،  «اما ترون کیف یتلظی عطشا» مگه نمی‌بینی چطور داره لبهاشو از تشنگی تکون می ده، مگه لبهای بچه شیرخواره چقده که می‌تونه لشکر ببینش، 
آی مردم:سیدالشهدا(ع) ببین چقدر نزدیک لشکر عمر سعده، اینقده نزدیک اومده که لشکر لب‌های علی رو می‌بینین، چی می خوام بگم؟ خیلی تا حالا روضه علی اصغر شنیدی اینطوری شنیدی، به هر حال تیری آمد و گلوی علی رو پاره کرد، اما من میخوام امشب یه چیز دیگه برات بگم گریه کنی، 
اینقده که حسین(ع) به لشکر نزدیکه می‌تونن خودش و بزنند چرا خودشو نمی زنن؟! می خوان یه کاری کنن حسین(ع) قبل از مردن بمیره، قبل از کشته شدن دق کنه و الا تیری حرمله به گلوی علی‌اصغر زد می‌تونست به گلوی حسین بزنه، فلذا خودش فرمود :

شمر و سنان و اخنس خولی بهانه اند.. 

آی مردم  اگه فکر می‌کردید تا حالا حسین(ع) و اینا کشتن، اینا نکشتن، کی کشته؟! 

مرگ پدر ز داغ پسر آب می خورد 

واویلاواویلا

شش‌ماهه ای که با اشاره‌ای از خواب می‌پرید
با لای لای تیر سه شعبه بخواب شد

یه بیت دیگه و یه دنیا حرف... 
با ضربه‌ی پیاپی تیر سه شعبه ای
چون قاب عکس به سینه‌ی بابا قاب شد

حسین آرام جانم...