#فاطمیه
#هجوم_به_خانه_وحی
#واحد_سنگین

بند1⃣

حرومیا از راه رسیدن
حریم خدا رو به آتیش کشیدن
اونا که به جز خوبی از ما ندیدن
خوشیمون و از ما گرفتن

دل ما رو مردم سوزوندن
بهشت و به امیدِ گندم سوزوندن
در خونمون و با هیزم سوزوندن
خوشیمون و از ما گرفتن

الهی روز خوش نبینن اونا که
تو غربت بابامون و تنها گذاشتن
بدون وضو دست کشیدن رو قرآن
رو خط به خطِ آیه‌هاش پا گذاشتن

چی بگم از فتنه‌ای که
شد به پا به دست نمرود
وقتی که هجوم آوردن
مادر ما پشت در بود

بند2⃣

انگار همه قهرن باهامون
دیگه حرمتی هم نذاشتن برامون
می‌خندیدن از دیدن گریه هامون
چه قد زود عوض شد مدینه

دیدم یه عده بی سر و پا
در خونمون و در آوردن از جا
زدن مادرم رو جلو چشم بابا
چه قد زود عوض شد مدینه

نمونده دیگه حال و روزی برامون
آخه شادیِ خونمون مادرم بود
بمیرم از اون نور یه سایم نموند
همونکه همیشه سایش رو سرم بود

چشم آسمون حریفِ
چشای ترم نمیشه
هیچ کسی برام تو دنیا
مثل مادرم نمیشه

شعر و سبک: رضا باقریان